Predmet:Mašinske instrukcije

---

Poznato je da svaki tip računarskog sistema ima svoj unutrašnji mašinski kod. Sve unutrašnje informacije u računarskom sistemu, pa samim tim i instrukcije mašinskog jezika se izvršavaju posredstvom 'komandno-upravljačke jedinice. Takođe je poznato, da se svaka mašinska instrukcija sastoji iz niza binarn'ih cifara određene dužine. Ovaj niz binarnih cifara dijeli se na dva dijela: operacioni dio i adresni dio. Operacioni dio predstavlja kodirani oblik odgovarajuće elementarne aritmetičko-logičke operacije, dok adresrni dio predstavlja kodirani oblik adresa lokacija sadržaja 'polja podataka u memorij'i i/ili registrima nad kojima se želi izvršiti odgovarajuća elementarna operacija.
Polje operacije u instrukcijama mašinskog jezika sastoji se, u principu, od 8 bitova i naziva se kod operacije (KO) il'i operacioni kod (OK). Svaki kod operacije je jedinstven i po njemu se jedna mašinska instrukcija od druge razlikuje. Svaki bit ili više bitova u kodu operacije imaju
svoje značenje i to su, uglavnom:
-kolika je dužina instrukcije u po 'cijama memorije;
- kcjoj vrsti instrukcija po funkciji pripada, odnosno kog je formata instrukcija;
- u kom su formatu sadržaji polja podata'ka nad kojima se izvršava odgovarajuća elementarna operaeija;
-koje komponente čine stvarnu adresu za svaku lokaoiju sadržaja polja podataka u adresnom dijelu, itd.

Kod operacije u mašinskim instrukcijama po pravilu se sastoje od jednog znaka. Kod određenog tipa računarskog sistema kod operacije se piše ili jednim znakom ili kao skup dve oktalne ili heksadeoimalne cifre.
U dijelu izvršenja svake instrukcije komandno-upravljačka jed'inica transformiše kod operacije u elektronske signale neophodne za izvršenje
operacije.
Adresni dio svake mašinske instrukcije sadrži adrese polja podataka i družine njihovih lokacija nad čijim sadržajima se izvršavaju operacije specificirane kodom operacije, ili, pak, adresa lokacije instrukcije na koju se vrši prelaz. Adresa lokacije sadržaja polja podataka određuje
se na više načina i u zavisnosti da li je podatak lociran u memorij'i ili registru. Adresa lokacije sadržaja polja podataka u memoriji obično se sastoji od više komponenti, ako adresiranje nije direktno i predstavlja stvarnu adresu prve pozicije (bajta) od koje je polje podatka locirano.
Pored adrese prve pozicije specificira se i dužina polja podataka kada se izvode operacije nad sadržajima polja podataka promjenljive dužine koje mogu biti u opsegu 1-256 pozicija za zanirani oblik sadržaja polja podatka, ili 1-16 pozicija za pakovani oblik sadržaja numeričkog podatka.

Prilozi:

---